23 października świętowaliśmy Międzynarodowy Dzień Bibliotek Szkolnych. Już po raz ósmy jest organizowany przez polski zespół Europejskiej Sieci Bibliotek Szkolnych i Przyjaznej Informacji.
Święto zostało ustanowione przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Bibliotekarstwa Szkolnego .Jego celem jest zwrócenie uwagi na to, jak ważny udział
w edukacji mają biblioteki szkolne.
Hasło tegorocznych obchodów to: "Czytać. Wiedzieć. Robić". Podkreśla ono związek między czytaniem, zdobywaniem wiedzy
i wykorzystywaniem jej w praktyce - niezbędna jest do tego dobrze wyposażona biblioteka.
W organizację święta angażuje się coraz więcej polskich nauczycieli bibliotekarzy. Ten specjalny dzień to dla nich okazja, aby zainteresować uczniów, nauczycieli, lokalne środowisko i władze działaniami biblioteki, aby podzielić się swymi pomysłami, a także problemami. Przyjemna świąteczna atmosfera ułatwia życzliwe kontakty, pomaga tworzyć wizerunek biblioteki jako miejsca przyjaznego, gościnnego, interesującego, ważnego. Warto wykorzystać tę okazję.
W naszej szkole p. Małgorzata Szupiluk i p. Jolanta Pietrzak zorganizowały obchody tego Dnia wg następującego scenariusza:
• Okolicznościowe gazetki i wystawki( Nowości wydawnicze w naszej bibliotece i najstarsze druki piśmiennicze w naszej bibliotece)
• Kiermasz Taniej Książki
• Rozstrzygnięcie konkursu na przedstawienie swojej ulubionej książki w formie bądź wiersza, bądź booktalkingu , bądź komiksu
• Poczęstunek słodyczami wszystkich odwiedzających bibliotekę
w dniu obchodów jej święta
• Przeprowadzenie pogadanek o historii książki i druku przez panie
bibliotekarki.
Nagrody otrzymały:
Agata Korbus z klasy I a w kategorii: booktalking
BYŁ „WŁADCA PIERŚCIENI”… BYŁ „HARRY POTTER”…NADSZEDŁ CZAS „ERAGONA”!!!
Ta książka Christophera Paolini jest idealna nie tylko dla miłośników Fantazy.. Może po nią sięgnąć każdy i to bez względu na wiek. Zaczytują się w niej miliony ludzi na całym świecie! To nowy numer 1 wśród literatury młodzieżowej!
Eragon, główny bohater książki, ma 15 lat i mieszka na farmie w pobliżu Carvahall wraz ze swoim wujem Garbowem i kuzynem Roranem.
Pochodzenie chłopca owiane jest tajemnicą. Bardzo mało wiadomo
o jego rodzicach. Czasy, w których żyje Eragon, nie są najlepsze.
Bardzo mało wiadomo o jego rodzicach. Czasy, w których żyje Eragon, nie są najlepsze. W Alagesi rządzi bezwzględny król Galbatorix, bardzo potężny mag, który zniszczył Smoczych Jeźdźców.
Pewnego dnia Eragon znajduje w Kośćcu , górach cieszących się złą reputacją, smocze jajo. Wykluwa się z niego smoczych, którą nazywa Saphira. Chłopiec wie, że gdyby Galbatorix dowiedział się o jej istnieniu, nie spodobałoby mu się to. Stara się ukryć smoczycę , lecz na dłuższą metę jest to niemożliwe. Nadchodzi nieuniknione. W Carvahall pojawiają się podli Ra’zacowie, słudzy króla. Eragon domyśla się, czego szukaja. Udaje mu się uciec na grzbiecie Saphiry. Niestety, straszne istoty niszczą
i podpalaja farmę, na której mieszkał. Jego wuj Garrow ginie w wyniku odniesionych ran. Eragon wie, że nie może dłużej pozostać w Carvahall. Poprzysięga zemstę i rusza w pogoń za mordercami.
Jak dalej potoczą się losy Eragona i Saphiry? Czy otrzymają pomoc? Czy Eragon pomści swojego wuja? I wreszcie , czy dołączy do buntowników i jako nowy Smoczy Jeździec obali króla Galbatorixa? A może to nasz bohater poniesie klęskę?!
Odpowiedzi na te pytania znajdą się na kartach książki „Eragon” Christophera Paolni.
Warte odnotowania jest to, że kiedy Paolini zaczynał pracę nad powieścią miał jedynie
15 lat. To niesamowite, że w tak młodym wieku napisał tak piękną książkę o walce dobra ze złem.
Gorąco zachęcam do sięgnięcia po „Eragona”. W tej książce znajdziecie fantastyczną opowieść przywracającą wiarę w istnienie przyjaźni, dobra, magii i …. Smoków!
Natalia Konopacka z klasy I a w kategorii: wiersz
Żyła sobie dziewczynka o imieniu Matylynka
W domu było jej źle, ale nie miała komu pożalić się.
Była bardzo mądra a przy tym niezwykle krnąbrna.
Nikt nią nie zajmował się, ona sama ubierała się
Czesała, karmiła, sama się nawet bawiła.
Każdy rzec by mógł: biedne dziecko to
Lecz Matylda nie wiedziała, że jej życie owo
Tak smutno toczy się.
Nie znała innych zwyczajów, innych zachowań
Praw, myślała, że to co ma, to takie dobre jest.
Dopiero później zobaczyła, że jej brat niezwykle
Wręcz oszałamiająco głupi, za jej autorytet stawiany jest.
W szkole wszystko się zmieniło.
Otóż panią nową poznała – swoją nauczycielkę Miodek
I chodziła wciąż do szkoły jak ten mały chodek.
Pani bardzo mądra w Matyldzie talent odkryła
I nie chodzi tu o to, że ta sama się myła.
Dziewczynka ta mała jako pięciolatka
Liczyła, pisała, tańczyła przy bratkach
I lekcje tak proste nudziły wciąż ją,
Dlatego uczyła się z innych ksiąg.
W tej szkole pięknej, zacnego poglądu
Panowała dyrektorka wręcz przeciwnego wyglądu.
Straszyła uczniów i nauczycieli
Wszyscy nienawiść do niej żywili.
Matylda wciąż nowe przygody przeżywała
Cały czas chęcią do nauki pałała.
I nagle nowej sztuczki się nauczyła
Bo na lekcji z dyrektorką coś wspaniałego odkryła.
Więcej o niej wam nic nie powiem,
Póki sama się czegoś nie dowiem.
Bierzcie przykład ze mnie dobrej
I lećcie do biblioteki szkolnej.
Tam „Matyldę” wypożyczajcie
